Житие: Старец Јосиф Исихаст
Старец Јосиф, во светот познат како Франциско Котис, е роден во Лефкес, на островот Парос, на 12 февруари 1897 година. Татко му се упокоил кога тој бил младо момче и поради тоа морал да замине во пристаништето Пиреја за да работи и да му помога на своето осиромашено семејство, затоа што бил втор по големина од браќата. Имал шест браќа и сестри. Во текот на раните дваесетти години од 20 век, горејќи со „невештествен оган“, дошол на Света Гора. На почетокот, кратко време живеел во Вигла, близу до манастирот на Големата Лавра, а потоа осум месеци бил духовно воден од скромниот Старец Даниил Катунакијски. Подоцна, пак, се потчинил на послушание кон еден прост, постар монах по име Ефрем, кој живеел во колибата на Благовештението во Катунакија. Во Катунакија, во пештерата на свети Атанасиј, Старец Ефрем го потстрижал Франциско во голема схима и му го дал името Јосиф. Младиот отец Јосиф се оддал на најстрог и натчовечки подвиг на пост, сиромаштво, оскудност и [трпење] неволји. Подвизите ги извршувал напоредно вежбајќи се во непрестајната умно-срдечна молитва. Ревноста никогаш не ја загубил, ниту кон крајот од животот – дури и ја зголемувал, нешто што ретко се достигнува. Низ подвигот и искушенијата го носел крстот на љубовта, во дух на крајно себеодрекување. Максимално се подвизувал во пост, сеноќни бденија и молитва. За време на Великиот пост јадел само 80 грама брашно, приготвено со малку вода и сол, а останатото време јадел храна колку што собира една мала конзерва од сардини; тоа му било за цел ден. Оваа оскудна количина била приготвена без масло, освен во сабота и недела. Вака тој се подвизувал триесетина години, додека не се собрало последното негово братство. Се упокоил во Господ на празникот на Успението на Мајката Божја, како што му била желбата, согласно ветувањето што Светата Дева му го имала дадено – во петок, утрото на 15/28 август 1959 година, по Божествената Литургија и по примањето на Светата Причест.
Тропар
Ко на пустина жител, а и трезвен првоборец, тајник созерцателен бидна, Јосиф, отче преподобен. Со бдение, со молитви и пост, небесните ги прими дарови. Затоа, моли се ти за нас, зашто со вера смело воскликнуваме: Слава на Тој што т’осветли со сјај, слава на Тој што те овенча, слава на Тој што низ тебе и нам ни дава благодат.
