Секој христијанин треба да се соедини со Господ во своето срце
 
 
 
 
 

Секој христијанин треба да се соедини со Господ во своето срце (10.08.2013)

Постојат активности кои видливо ги извршува телото, но постојат и невидливи дела. А тоа се вистинските... Првото од нив е размислувањето (сеќавањето) за Бога преку умносрдечната молитва. Тоа никој не го гледа, а сепак лицата кои го прават истото се наоѓаат во постојана активност. Тоа е единственото потребно. Штом тоа постои, не се грижи за останатите дела.

 

Бидејќи првата Божја замисла за човекот е тој да биде во жив сојуз со Бога, а тој сојуз се отсликува во тоа со умот и срцето да се живее во Бога, штом некој тежнее кон таков живот и преку тоа заедничари, во извесна мера за него може да се рече дека го исполнува животното задолжение заради кое е воведен во битие. Ова нека го знае секој што се труди во овој начин на живот и нека не се смутува што не извршува некои јавни дела. Ова дело во себе ги содржи сите останати.

 

Секој вистински христијанин секогаш треба да има на ум и никогаш не треба да заборави дека треба да се соедини со Господ Спасителот со целото свое битие. Треба да Му се овозможи на Господ да се всели во нашиот ум и во нашето срце и таму да го живее Својот пресвет живот. Тој го прифати нашето тело, а ние треба да Го примиме Неговиот Сесвет Дух; да Го примиме и засекогаш да Го чуваме. Само ваквото соединување со нашиот Господ ќе ни ги даде оној мир и онаа добра волја, онаа Светлина и оној живот што сме го изгубиле во првиот Адам и кој сега се враќа во вториот Адам – Господ Исус Христос. А за ваквото соединување со Господ после причестувањето со Неговите Тело и Крв, најдобро и најсигурно средство е умната Исусова молитва: „Господи Исусе Христе, Сине Божји, помилуј ме!“

 

Дали Исусовата молитва е задолжителна и за мирјаните, а не само за монасите? Се разбира дека е задолжителна, затоа што секој христијанин треба да се соедини со Господ во своето срце, а за ова најдобро ќе придонесе Исусовата молитва.

 

„Стоење над срцето; со умот во срцето; слегување од главата во срцето“ – сето ова е едно и исто. Суштината е во сосредоточувањето на вниманието и стоењето пред невидливиот Бог, но не во главата, туку во градите – во срцето. Кога ќе дојде Божјата топлина, сето ова ќе ни стане јасно.

 

Во книгите пишува дека Исусовата молитва, кога ќе надваладее и ќе се всели во срцето (едно е кога на неа ќе се навикне јазикот, а друго кога таа ќе се всели во срцето) дава храброст и го протерува сонот.

 

Внимавај на себе и труди се да не излегуваш од срцето, затоа што таму е Господ. Барај го ова и труди се во истото; ќе видиш дека тоа е скапоцено.

 

Тоа што ве води чувството или што воопшто имате духовни чувства сѐ уште не значи дека цврсто и внимателно стоите во срцето. Кога умот постојано престојува во срцето и стои пред Господ со страв и побожност, не сака да излезе од таму. Тоа потсетува на она кога детето цврсто ја држи мајчината рака. Господ нека ви даде да го постигнете ова.

 

Схи-игумен Харитон Валаамски